de wijk zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ wɛik ] Verbuigingen: wijken (meerv.) deel van een stad of dorp Synoniemen: : buurt, kwartier Synoniemen: buitenwijk buurt centrum handelswijk kwartier plein sectie stadsdeel stadskwartier stadswijk woonwijk Spreekwoorden en zegswijzen • waar meerderman komt moet minderman 
1) Afdeling van een stad 2) Kwartier 3) Sectie 4) Zijvaart in veenderijen 5) Rayon 6) Stadskwartier 7) Kamp 8) Stadsdeel 9) Stadswijk 10) Stedelijke zone 11) Plein 12) Woningcomplex 13) Woonbuurt 14) Woongebied 15) Nederlandse badplaats 16) Woonomgeving 17) Woonwijk 18) Handelswijk 19) Buurtschap 20) Deel van een stad 
Eenheid binnen een bebouwingskern die ruimtelijk min of meer een afgesloten geheel vormt.
gedeelte van een stad of plaats vb: de wijk waarin Fleur woont, heet Oud-Zuid
•bewoond deel van een stad of een gemeente. •een watergang.
[Vergeten woorden] (v.) baai [= Noors vik, IJslands vík, ~ wijken]
[I] stadsdeel [II] zijvaart in turfgraverijen
Een wijk is een onderdeel van een stad . [basiswoordenlijst groep 3]
dwarsvaart in de veengebieden. De wijken takken zich af van de hoofdvaart en kennen zelf weer dwarswijken. Gerelateerde term: plaatswijk.
Onderdeel van een gemeente en cluster van één of meerder buurten, dat op basis van historische dan wel stedenbouwkundige kenmerken homogeen is afgebakend. Een wijk bestaat uit één of meerdere buurten.
stadsdeel
Dwars op het hoofdkanaal gelegen zijkanaal in het hoogveenlandschap.
Vestigingsplaats, dorpZijkanalen van een hoofddiep in het veenkoloniaal landschap, tussenliggende afstand 50 à 200 meter, daartussen weer zwetsloten
Het gebied rond iemands woning en woonstraat waar hij dagelijks een groot deel van de dag doorbrengt.
stadsdeel (toon de herkomst via de etymologiebank)